2 jaar alweer voorbij....

Vandaag is het twee jaar geleden dat Lotte overleed.

Ook al hebben wij er vrede mee, de afgelopen dagen waren er toch meerdere momenten van reflectie.

Ik mis Lotte haar persoonlijkheid, haar onbevangenheid, haar humor. Het zorgintensief leven wat zij met zich meebracht heb ik nog geen seconde gemist.

Zij heeft mij zo goed laten beseffen dat je moet genieten van wat er vandaag is daar morgen alles anders kan zijn.

Dankzij haar ben ik geworden wie ik ben.

Dankzij haar wijze levenslessen kan ik het mooie beroep van client ondersteuner uitoefenen.

Dankzij haar besef ik mij dat dingen nu eenmaal niet maakbaar zijn, dat er soms routes in geslagen worden die misschien niet wenselijk zijn, maar gedwongen door de situatie de enige weg is die er is.

Dankzij haar oordeel ik minder snel en probeer ik te achterhalen waarom het is zoals het is.

Ze wordt gemist maar iedere dag is zij nog bij mij in mijn hart, in mijn hele doen en laten.

Dank lieve Lotte dat ik jouw moeder mocht zijn 17 jr, 2 maanden en 16 dagen.