Verjaardag
Vandaag is Lotte jarig, ze wordt 14.
Samen met haar broertjes liep ik vanochtend vroeg, al zingend haar kamer in.
Haar broertjes toonden een hoop geduld deze ochtend, want ze bleven zingen tot ik alles ontkoppeld had en Lotte eindelijk iedereen kon knuffelen.
Ze mocht 2 cadeautjes uitpakken en wat is ze blij met het door broertje Thijs uitgezochte kitscherige lampje en de nagellak van broertje Jos.
Vanavond, als papa er ook bij is en we uiteten gaan, mag ze de andere cadeaus uitpakken.
In mijzelf strijden blijdschap ("die 14 heeft ze toch maar mooi gehaald") en de wurgende onzekerheid ("zal dit haar laatste verjaardag zijn") met elkaar.
Mijn gedachten gaan terug naar 2 juni 2003, het was een maandag.
De maandag na het lange Hemelvaart weekeinde.
Dat Hemelvaart weekeinde hebben we genoten, eindelijk was er ontspanning.
Na 7 weken onzekerheid, na 7 weken thuis te hebben gezeten, na vele suikertesten en bezoeken aan de gyneacoloog waren we ontslagen uit het medische circuit en mochten we weer terug naar de verloskundige.
Ik hoor het de gyneacoloog nog zo zeggen "u haalt de 40 weken wel mevrouw als u, u goed aan het dieet houdt." Dat was de woensdag voor Hemelvaartsdag 2003.
De hele lichte krampjes die ik die zondagavond 1 juni 2003 voelde, waren vast mijn darmen.
Maandag 2 juni versliep ik mij, ik had zelfs die nacht niet eens hoeven plassen, zo diep in slaap was ik geweest.
Ik mocht weer wat gaan werken, weliswaar op kantoor en korte dagen, maar ik was allang blij weg te kunnen uit huis na er 7 weken gezeten te hebben.
Tijdens het tandenpoetsen kwam er een flinke kramp. Ik schrok ervan en ging even op bed liggen.
Toen ik opstond van ons bed, braken mijn vliezen. Ik was pas 31 weken en 2 dagen zwanger.
De diagnose van Lotte was snel gesteld. Niks geen zwangerschapssuiker, alle problemen hoorde gewoon bij de zwangerschap van een kindje met de aangeboren vorm van myotone dystrofie...
Vanaf het moment dat de diagnose gesteld was, wisten wij al dat Lotte niet heel oud zou worden.
Toch kwam de boodschap in de zomer van 2015, dat zij al in de eindfase van haar ziekte zat, heel hard aan. Voor ons gevoel leven we sinds de zomer van 2015 in de reservetijd.
En dan sta je op 2 juni 2017 in de klas van Lotte haar veertiende verjaardag te vieren.
Acht (e)mb kinderen en twee juffen die er een groot feest van maken.
Want dat doen ze bij iedere verjaardag, deze kinderen hebben tenslotte geen kinderfeestjes.
Ik zie Lotte genieten, schuif die wurgende onzekerheid opzij en besluit dat vandaag de blijdschap wint.
