Leeft versus Leven
De stabiele periode waar ik enkele weken geleden over schreef in mijn blog is alweer voorbij.
Slechte dagen wisselen zich af met goede dagen. Er is geen systeem in te ontdekken.
Maar ondanks alles blijft Lotte volop genieten van het leven.
Het steekt mij dan ook verschrikkelijk dat er mensen zijn die tegen mij zeggen dat we het rustiger aan moeten doen met Lotte, want dan “leeft” ze misschien wel langer. Dat “leeft” houdt in mijn ogen in dat ze dan misschien langer blijft ademhalen en haar hart langer blijft kloppen. Maar is dat “leeft” ook echt leven?
In onze ogen, mijn man en ik staan hier (gelukkig) exact hetzelfde in, is leven meedoen, nieuwe dingen doen, activiteiten ondernemen. En ja, dan kan een activiteit een lichamelijke reactie oproepen waardoor ze een incident krijgt of een paar dagen extreem vermoeid is. Wij accepteren dat.
Lotte straalt nog iedere dag levenslust uit. Geniet duidelijk zichtbaar van de activiteiten die met haar worden ondernomen. Is overal ontzettend bij betrokken en laat graag van zich horen, zelfs als ze extreem vermoeid is. Ze weet precies wat ze wel en wat ze niet wil.
Lotte is geen kind om op een bed te leggen zodat zij dan stabiel blijft en misschien langer “leeft”. Wat Lotte wil is deel blijven uitmaken van de activiteiten die wij als gezin ondernemen.
Zij wil naar school en wil erop uit met ons of de zorgverleners. Zij wil het leven leven…. Lotte haalt alles uit het leven, ook zit er veel tegen.
En wij stellen alles in het werk om haar, haar leven te laten leven. Zodat wij later kunnen terugkijken op vele mooie momenten.
En geen spijt hebben dat wij haar bepaalde dingen ontzegd hebben zodat zij langer “leeft”.
