Even over het onderwijs aan EMB kinderen
Al 4 jaar lang, span ik mij (samen met een heleboel andere ouders) in om de combinatie van zorg en onderwijs voor ernstig meervoudig beperkte kinderen naar een hoger plan te tillen. En eindelijk ervaar ik wat lichtpuntjes, die ik graag met jullie deel.
Zo verscheen er op 23 november de lang verwachtte kamerbrief van de ministeries van Onderwijs en Volksgezondheid. Voor het eerst hebben beide ministeries gezamenlijk naar de problematiek gekeken. Het ministerie van Volksgezondheid probeert al enige tijd zorgvragers en/of ervaringsdeskundigen te betrekken bij allerlei zaken die spelen. Zelf heb ik bij meerdere afdelingen van Volksgezondheid mijn verhaal kunnen doen. Zodoende is bij dit ministerie de problematiek goed bekend en de wil om dit te gaan aanpakken, is ruimschoots aanwezig.
Het feit dat nu beide ministeries zijn gaan samenwerken, om de complexe problematiek die komt kijken bij zorgintensieve kinderen die onderwijs volgen, te gaan aanpakken, geeft mij hoop. Natuurlijk hoop ik dat het ministerie van Onderwijs nu eindelijk ervaart hoe belangrijk de input van betrokken ouders is. Zodat ook zij voortaan meer MET dan OVER die ouders (en dus hun kinderen) gaan praten.
Nu de zorg tijdens onderwijstijd eindelijk aangepakt gaat worden, richt ik mij alweer op het volgende punt. Te weten het gebrekkige onderwijs op de voortgezet speciaal onderwijsinstellingen waar er een speciale leerlijn voor ernstig meervoudig beperkte kinderen wordt aangeboden.
onderwijs aan kinderen met EMB
Begin van deze eeuw hebben alle kinderen leerplicht gekregen, de zogenaamde IQ grens verviel. Meerdere speciaal onderwijsinstellingen gingen daarop leerlijnen voor ernstig meervoudig beperkte kinderen opzetten. Enige controle op het onderwijsaanbod, of richtlijnen waaraan deze leerlijnen onderwijs-technisch moesten voldoen, ontbreken volledig.
Zelf heb ik dat ervaren met Lotte. Tijdens haar basisschooljaren werd er nog echt onderwijs aangeboden. Het grootste probleem in die jaren was het gebrek aan “echte” leerkrachten. Eenmaal aanbeland op het voortgezet onderwijs zie ik nog maar weinig onderwijs terug in het dagprogramma. Eerlijk gezegd vind ik het meer dagbesteding dan onderwijs.
Maar ook hierover is nu goed nieuws te melden.
Na meerdere gesprekken, met een volledig nieuw management van het VSO en een nieuwe directeur van het samenwerkingsverband, durf ik te zeggen dat ook hierin nu stappen gezet gaan worden. Hoe mooi is het wel niet om terug te horen van de manager: ‘In mijn gesprek met de leerkrachten kregen zij inspiratie. Want wat voor Lotte geldt, geldt ook voor meerdere andere kinderen’.
Er zal vast nog heel wat tijd overheen gaan voor er echte structurele veranderingen komen in het onderwijsaanbod, maar men heeft door dat het beperkte aanbod-gestuurd werken omgezet moet gaan worden naar vraag-gestuurd.
Zo fijn die nieuwe frisse wind…
Hopelijk gaat het ministerie van Onderwijs zich ook realiseren dat met het geven van leerplicht aan ieder kind, zij ook de plicht hebben richtlijnen op te stellen waar het onderwijs dan aan moet voldoen. Nu duiken er allerlei commerciële bureaus in dit gat, waarbij er duizenden euro’s onderwijsgeld verloren gaat omdat het eindresultaat ver onder de maat is. Hopelijk komt er het besef dat er controle op naleving van deze richtlijnen moet zijn. Besef dat iedere onderwijs-inspecteur dezelfde richtlijnen moet hanteren. Dat er wordt toegezien op (en gehandhaafd !) dat er geschoolde docenten voor de klas in het speciaal onderwijs staan.
Stapje voor stapje komen we vooruit…..
