Bedonderd

Na een tip van een andere ouder kreeg ik het onderwijs inspectierapport, met daarin de beoordeling van de speciaal onderwijsinstelling waar Lotte onderwijs volgt, onder ogen. Natuurlijk wist ik dat er meerdere zaken niet goed liepen, maar dat het zo erg was op het gebied van de onderwijskwaliteit, dat verbaasde mij. Maar de grootste klap kwam in de pagina’s betreffende het financiële beheer.

Waar ons ouders jarenlang is voorgehouden dat de school financieel op omvallen stond, staat er duidelijk in het inspectierapport: ‘De geraadpleegde gegevens over de financiële positie van het bestuur wijzen uit dat de continuïteit van het onderwijs gewaarborgd is. Het strategisch beleid is adequaat verwerkt in de meerjarenbegroting, onzekerheden zijn geïdentificeerd en vertaald in een financiële reserve.’

mijn gedachten gaan terug in de tijd

7 maart 2015 waren Lotte en ik te zien in de uitzending van Kassa. Wij vroegen aandacht voor de financiële gevolgen van de transitie in de zorg en de vrijwel gelijktijdige invoering van het passend onderwijs. Aan het eind van het item zegt de presentatrice dat de directeur van de speciaal onderwijsinstelling had aangegeven dat zonder extra financiën de leerweg voor ernstig meervoudig beperkte kinderen, te zullen moeten sluiten. Zowel onder het personeel als onder de ouders brak er grote paniek uit. Een roerige periode volgde.

En nu komt, na jarenlang gehoord te hebben dat er toch echt flink bijgedragen moest worden vanuit het PGB, de aap uit de mouw. Er was/is geen sprake van een benarde financiële situatie. Men heeft kwetsbare ouders onder druk gezet. ‘Waarom?’ vraag ik mij verwonderd af.

Deze hele discussie en de manier waarop hij gevoerd werd, heeft de relatie tussen school en ouders zo verschrikkelijk verstoord. Het was vreselijk om als ouder opgeroepen te worden door school om te komen praten over de zorg voor jouw kind en de daarbij horende afdracht uit het PGB. Als ouder kwam je tegenover een drie man sterk team van school te zitten. Je moest stevig in je schoenen staan om in discussie te kunnen gaan over de minutenscore van de zorghandelingen die school voor jouw kind had opgesteld.

Voor Lotte heb ik de minuten fors naar beneden kunnen praten. Zo accepteerde ik niet dat, als zij met het busje naar het zwembad werd gebracht waarin nog vijf kinderen zaten, Lotte dan volledig voor de begeleiding moest betalen. Dat bedrag moest, mijns inziens, door zes gedeeld worden. Betalen voor begeleiding op het schoolplein bij buitenspelen in de pauze; ik heb het geweigerd. Op de basisschool van mijn jongens hoort pleindienst toch ook gewoon tot de taken van de leerkracht! En dan nog de discussie over de tijd die zij noteerden voor het verschonen van een luier en het geven van sondevoeding. Vreselijke gesprekken waren het.

Deze gesprekken hebben de relatie zwaar verstoord en mijn vertrouwen in het toenmalige management ondermijnd. En dan lees je nu dat er gewoon een financiële reserve is…… ik voel mij echt zwaar bedonderd en zo gebruikt. Zo’n beetje het hele management dat destijds actief was, is nu vervangen. Dus krijg je nu het grote vingerwijzen als er ouders klagen over de hoge afdracht voor de zorg.

Wat zou het de speciaal onderwijsinstelling sieren als er een openbaar excuus richting de ouders gemaakt zou worden. Misschien dat de ouders dan weer wat vertrouwen kunnen opbouwen. Nog mooier zou het zijn als ouders eindelijk constructief betrokken gaan worden bij het beleid en er transparantie komt over de financiën.

Voorlopig moet ik eerst even bijkomen van deze klap.